Nawracające epizody sztywności lub „tying-up” o różnym nasileniu mogą wskazywać, że koń cierpi na miopatię mięśniową (ang. polysaccharide storage myopathy, PSSM), co powoduje nieprawidłowe gromadzenie się glikogenu (polisacharydu) w mięśniach.
Glikogen to forma magazynowania glukozy, która jest pobierana z krwioobiegu i przechowywana w tkance mięśniowej, dopóki nie będzie potrzebna jako paliwo podczas wysiłku.
Co to jest PSSM?
Zidentyfikowano dwa typy choroby i prawdopodobnie oba są genetycznie powiązane z niektórymi rasami.
Typ 1 jest spowodowany mutacją określonego genu. Najczęściej występuje u koni rasy Quarter Horse i niektórych europejskich ras pociągowych, takich jak Perszerony, konie Belgijskie, oraz ras gorącokrwistych.
Przyczyna występowania choroby typu 2 nie została jeszcze odkryta, ale najczęściej jest spotykana u koni Quarter Horse, arabów i koni rasowych.
Wydaje się, że konie z PSSM usuwają glukozę z krwiobiegu szybciej niż konie bez PSSM. Przypuszcza się również, że są bardziej wrażliwe na hormon, insulinę, która jest uwalniana do krwioobiegu w odpowiedzi na zawartość węglowodanów w pożywieniu i która stymuluje mięśnie do pobierania powstałej glukozy z krwi.
Konie z PSSM wytwarzają również znacznie więcej glikogenu niż te zdrowe.
U koni typu 1 wynika to z nadaktywności enzymu zwanego syntetazą glikogenową.
Oprócz magazynowania nadmiernych ilości normalnego glikogenu w mięśniach wydaje się, że konie z PSSM mają również duże ilości nienormalnej formy polisacharydu do przechowywania, którego poziom nie zmniejsza się wraz z wysiłkiem, jak normalnego glikogenu, i który prawdopodobnie gromadzi się cały czas w mięśniach.
Co się dzieje?
Objawami są „Tying-up”, sztywność mięśni, pocenie się i niechęć do ruchu.
Zazwyczaj epizod może rozpocząć się po bardzo lekkim wysiłku, a niektóre konie z PSSM mogą mieć objawy nawet w okresie odpoczynku.
U większości koni incydenty te są cykliczne i powracające, chociaż u niektórych koni z łagodną formą PSSM mogą występować tylko jeden lub dwa w ciągu roku.
Testy genetyczne i biopsja mięśni są niezbędne do zdiagnozowania PSSM i odróżnienia tego stanu od innych form nawracającej rabdomiolizy wysiłkowej („Tying-up”).
Żywienie konia z PSSM.
Podobnie jak w przypadku innych koni podatnych na „Tying-up”, kluczowe znaczenie u koni z PSSM ma postępowanie dietetyczne w celu maksymalnego ograniczenia spożycia węglowodanów rozpuszczalnych.
Podczas gdy pasza objętościowa powinna być podstawą każdej diety koni, dla koni z PSSM zaleca się siano lub sianokiszonkę z 12%, lub niższym poziomem rozpuszczalnych w wodzie węglowodanów.
Wykazano bowiem, że wyższe poziomy zwiększają poziom insuliny we krwi. Jest to wyraźnie niepożądane u koni, których wrażliwość na insulinę oznacza, że wytwarzają nadmiar glikogenu.
Konie z PSSM powinny również unikać obciążonych węglowodanami posiłków zbożowych, które wywołują szczyt poziomu insuliny we krwi, a także skutkują wzrostem poziomu glukozy we krwi, który następnie przekształca się w glikogen.
Ponieważ rasy powiązane z PSSM często bardzo dobrze wykorzystują paszę, konieczne może być kontrolowanie czasu na wypasie w celu ograniczenia spożycia kalorii, a tym samym kontrolowania poziomu cukru i węglowodanów pochodzących z trawy.
Zdjęcie z katalogu produktów Busse.
Witaminy i minerały są niezbędne dla wszystkich pracujących zwierząt.
Konie z zaburzeniami związanymi z mięśniami mają zwiększone zapotrzebowanie na przeciwutleniacze, aby przeciwdziałać wolnym rodnikom wytwarzanym przez uszkodzone mięśnie.
Równowagę przeciwutleniaczy oraz wysokiej jakości białko do naprawy mięśni i tkanek, można uzyskać dzięki zalecanej ilości granulowanego balancera. Taki dodatek jest nie tylko niskoskrobiowy (węglowodany), ale i niskokaloryczny.
Źródła włókna.
W przypadku, gdy zapotrzebowanie na kalorie nie jest spełnione przez paszę objętościową, strawne źródła błonnika i olej są jedynym możliwym wyborem, ponieważ musimy unikać zbóż zawartych w mieszankach musli czy granulatach.
Sieczki z lucerny, takie jak Lucerne-Mix i Lucerne-Mix Digest, zapewnią strawne włókno i ogólnie będą miały wyższą zawartość energii strawnej (and. Digestible Energy, DE) niż siano lub sianokiszonka. Ponadto, te z dodatkiem oleju często mają DE odpowiadające paszy sportowej lub kondycjonującej. Problem polega na tym, że wiele koni nie uważa ich za wystarczająco smaczne, aby spożywać ilości potrzebne do dostarczenia dodatkowych kalorii.
Kalorie w oleju.
Niemelasowane wysłodki z buraków cukrowych, w tym Pavo SpeediBeet oraz połączenie lucerny i produktu buraczanego, takie jak Pavo FibreBeet, są również użytecznymi źródłami „bezpiecznych” dodatkowych kalorii, jednak najbardziej energetyczną alternatywą jest olej roślinny.
Olej dostarcza ponad dwa razy więcej kalorii niż te pochodzące z tej samej ilości zbóż i można go dodawać w postaci prostego oleju sojowego, roślinnego lub poprzez dodatek z wysoką zawartością oleju. Niezbędne jest co najmniej 200-500 ml czystego oleju, aby znacząco podnieść poziom kalorii, chociaż wraz ze wzrostem poziomu dietetyczności, smakowitość może znów stać się problemem.
Konie dobrze radzą sobie z podwyższonym poziomem oleju w diecie, o ile jest on wprowadzany i zwiększany stopniowo, aby umożliwić dostosowanie się układu pokarmowego.
Im wyższy poziom oleju w diecie konia, tym wyższe zapotrzebowanie organizmu na przeciwutleniacze w celu wspierania jego wydajnego metabolizmu.
Elektrolity.
Utrzymanie równowagi elektrolitowej jest tak samo ważne dla koni pracujących, jak i tych podatnych na „tying-up”, dlatego przydaje się grudka soli kamiennej w boksie, a dobrej jakości suplement elektrolitowy, taki jak Pavo E’lyte lub Pavo ReHydrate, należy podawać za każdym razem, gdy koń się poci.
Reżim treningowy.
Jak na ironię, chociaż epizod „Tying-up” może być wywołany lekkimi ćwiczeniami, po zdiagnozowaniu i ustaleniu odpowiedniej diety, konie z PSSM powinny mieć zapewnioną codzienną dawkę ćwiczeń. Nie wskazane są długie przestoje w stajni.
Jeśli trawa na pastwisku jest bujna, dostęp może wymagać kontroli, natomiast dużo lepsze jest korzystanie z padoku piaskowego niż zamknięcie w boksie.
Ćwiczenia pomagają zachęcić mięśnie do spalania zmagazynowanego glikogenu, a tym samym zmniejszają poziom, który może powodować uszkodzenia. Dlatego konsekwentny codzienny ruch jest niezbędny, już nawet 10 minut marszu może przynieść korzyści.
Koń powinien mieć dużo czasu na rozgrzanie się i rozciągnięcie, szczególnie te, u których zdiagnozowano PSSM typu 2. Zaleca się także częste przerwy w pracy.
Przy odpowiedniej diecie i reżimie ćwiczeń wiele koni z PSSM prowadzi czynne, pod względem użytkowania życie z kilkoma, jeśli w ogóle, epizodami „tying-up”.
Pozostają jednak bardzo podatne na tę przypadłość.
Należy pamiętać, że jeśli z jakichś powodów ruch zostanie ograniczony, ponowny powrót do pracy musi być wprowadzony z zachowaniem szczególnej ostrożności.